قشنگی زندگیم پارمیدا ومحمدرضا

محمدرضای مامان،پسمل خوشله که الان دیگه ماه پنجم رو داره میگذرونه ، خوب مامان وبابا رو دیگه می شناسه حتی پارمیدارو هم خوب می شناسه وبراش کلی ذوق می کنه. جقجقه رو خوب دستش میگیره ،هر چی دم دستش بیاد میکنه دهنش ،از ماه سوم به بعد دیگه یاد گرفت که دمر بشه و هر موقع که می خوابونمش در حال دمر شدنه وکلی هم داره تمرین میکنه بتونه خودش رو بکشه جلو تا بتونه به چیزی که می خواد برسه ، قربونش برم که تلاش خودش رو داره میکنه. وقتی میگم بیا بغلم دستشو دراز میکنه. تازگیا خیلی هم بغلی شده و پسرم پستونک هم خیلی دوست داره جیق میزنه و کلی هم سر وصدا میکنه. موقعی که بابایی نماز میخونه  همه حواسش به باباست و هی ذوق می کنه و با باباش حرف میزنه. بر خلا...

حدود دو هفته پیش بود که رفتیم خونه مامانی واونجا با پسر داییت محمد مهدی بازی کردی وکلی اونجا بهت خوش گذشت.خاله ریحانه،دایی امیر،دایی ناصر هم اونجا بودن روز عید فطر اونجا بودیم ودو شب خونه مامانی موندیم.اینم از عکسا تو راه رفتن به خونه مامانی عاشق این عکسم     امیرعلی عشق خاله که الان 1 سال و 9 ماهشه     اینم یه عکس از تو و محمد مهدی در حال جستجوی مورچه ها که محمد مهدی فقط حواسش به مورچه ها بود.   محمد رضا تو بغل بابا    عشق پدر به پسر، قربون اون قیافت که با تعجب نگاه کردی ...

این یه آدمه که داره نماز میخونه   این یه ببره       اینا زرافه هستن کلی دفتر نقاشی داره اما باز میره سراغ دفتر تقویم باباش اینو که کشیده بود تو تخته وایت برد ،بهم نشون داد گفتم این چیه گفت این یه هیولاست اینم باب اسفنجی همراه دوستاش که این روزا خیلی طرفدار داره ...

چه زندگی مثه برق و باد میگذره انگار هر چی میریم جلوتر فاصله زمان داره کمتر میشه یک ماه مث یک چشم به هم زدن میگذره عمرمون داره میره دیگه ما زنده ایم برای بچه ها وعشق میکنیم که داریم بزرگ شدنشون رو به چشممون می بینیم خدا یا شکرت به خاطر سلامتی وحس خوشبختی به خاطر آرامشی که بهم دادی به خاطر فرشته های پاکی که بهم دادی. میخام از روزایی بنویسم که محمدرضا به دنیا اومده بود اون روزای اول زایمانم خیلی سخت گذشت نه بخاطر درد زایمان اون که به جاش سختی های خودش رو داشت اما بیشتر از همه توجهم به پارمیدا بود به نگاهاش به عکس العمل هاش نسبت به محمدرضا که تازه اومده بود وشده بود داداشیش ونفس دوم مامان وبابا.نگران از این بودم نکنه دخترم به داداشیش حسودی ...

سلام عزیزای دل مامان ببخشید که دیر به دیر به وبلاگ سر میزنم. توی ماه رمضان هستیم و امروز هم اگه تقویم درست بگه یک روز بیشتر از مهمانی خدا باقی نمونده،این روزا که گذشت محمدرضای نازم 5 ماهه شد دوروز پیش 4 ماهش تموم شد ورفت توی 5 ماه،دیروز واکسن 4 ماهگیش رو هم زدیم و کلی گریه کرد چیکار کنیم دیگه برای سلامتی واجبه و باید این جور دردا رو تحمل کرد.خب این هم از این پسر قشنگم 5 ماهگیت مبارک   ان شالله دامادیتو ببینم و 120 ساله بشی نفس مامان   ...

سلام پسر نازم الان که دارم مینویسم ساعت هفت صبح هست و من از سحر که با بابا پا شدیم برای سحری و نماز خوندم دیگه خوابم نبرد. الانم بیدار شدی وشیرت رو خوردی و خوابیدی یه سری از عکساتو که مال سه ماه اول تولدت هست رو آپ کردم تا ببینی چقدر ناز بودی و خدا چه فرشته ای رو به من داده از اینکه رورز به روز بزرگتر شدنتون رو میبینم خوشحالم و خدا رو شکر میکنم به نظر من هیچ لذتی بالاتر از این نیست که شاهد به بار رسیدن ثمره ی عشق و زندگیت باشی و هر روز به تماشا بشینی ورشدشون رو ببینی سختی های خودش رو داره اما شیرینه راستی میخوام از کارایی که یاد گرفتی هم بگم الان که سه ماه و هفده روزته خوب جق جقه رو تو دستت نگه میداری و همچنین یاد گرفتی که خودت دمر بشی که ...

  توی ماه رمضان هستیم ان شالله همه طاعات و عباداتشون مورد قبول خدا قرار بگیره و همه توی این ماه عزیز حاجتشون رو بگیرند. الهی آمین ...

اون روزا اصلا نمیدونستم که میشه از یه راه به این قشنگی میشه خاطرات بچه ها رو ثبت کرد اما حالا هم دیر نیست من اینقدر خاطرات قشنگی با پارمیدای نازم دارم که گوشه ای از آن را به نمایش میگذارم تا بدونه چقدر دوست داشتنیه   سری اول عکسها این عکس مال قبل چهل روزگی دخملمه عروسکه ماشالله مثل فرشته ها خوابیده اینم ماله یکماهگیه دو ماهگی لبخندی که به من زندگی وامید می بخشه این مال اولین خنده های پارمیداست توی سه ماهگی چهار ماهگی حمام رفتن پارمیدا در پنج ماهگی خوشحال وپیروزمندانه از اینکه منم می تونم بشینم (در شش ماهگی) الهی مامان قربونش بره این مال روزیه که گوشش رو سوراخ کردیم تازه اولین ...

این روزا محمدرضا پسر گلم تو خیلی بازیگوش شدی وهمش میخوای باهات بازی کنیم.کافیه یه لحظه بزارمت رو زمین نق میزنی و هی سر وصدا میکنی تا بغلت کنیم الهی من قربون اون قیافت برم الانم تو بغلمی ووول خوردی و اومدی پایین پسر طلای مامان.دیروزم یاد گرفتی وداری بازم تمرین میکنی که خودت دمر بشی. این روزا هم آبجی پارمیدا سوره هایی که بلد هست میخونه و تو با دقت گوش میکنی و میخندی  پارمیدا هم که میبینه دوست داری و میخندی هی بیشتر و بیشتر میخونه تا خنده هاتو ببینه  گاهی اوقات که خیلی گریه میکنی پستونک میزارم دهنت البته با کلی عذاب وجدان وتو با لذت میک میزنی وخوابت میبره(میدونی آخه من از اینکه پستوکی بشی ناراحتم ومی ترسم عادت کنی پسر گلم ) دور...

اون چندروز پیش داشتم کارهامو میکردم که یهو پارمیداصدام کرد مامان بیا یه بز کشیدم منم رفتم بالا سرش دیدم چقدر با نمک کشیده دلم نیومد نزارم تو وبلاگ....خیلی خوشم اومده بود وکلی ماچش کردم دخترم یه پا هنرمنده برای خودش.اینقدر نقاشی هاش رو با دقت و باذوق میکشه الهی من قربونش برم. ...